“ยามที่เราภูมิใจกับอะไรมากๆ น้ำตาอาจไหลออกมาโดย

ไม่รู้ตัว”

กับทีมวอลเล่ย์บอลหญิงไทย หลายครั้งมันไม่ใช่แค่ไหล หากใช้คำว่าพรั่งพรู น้ำตาเราพรั่งพรูด้วยความภูมิใจในพวกเธอกี่ครั้งกี่หนกันนะ มันอาจจะนับไม่ถ้วนสำหรับใครหลายๆ คน เพียงได้เห็นความทุ่มเทพยายามสุดความสามารถที่จะรักษาคะแนนไว้ให้ได้ ทุกการบล็อก ทุกการขุด ทุกการตั้งรับอันเหนียวแน่น ทุกการวิ่งไล่ล่าบอลไม่ลดละ ทุกการเซ็ตมหัศจรรย์

ทุกการเล่นไหลหลังสุดสวย ทุกการตบหนักหน่วงสะใจ ทุกการโดนตบใส่ ทุกการโดนหยอดหน้าเน็ต ทุกการถูกเล่นงานโดยคู่ต่อสู้ระดับโลก ทุกการโดนบอลอัดหน้า.. ทุกๆ แต้ม.. เพื่อเซ็ต ทุกๆ เซ็ต.. เพื่อแมตชทุกๆ แมตช์.. เพื่อพวกเรา เพื่อศักดิ์ศรีของทีมชาติของเรา ของธงไตรรงค์ที่ติดอยู่บนหน้าอก ผมไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกที่มีต่อพวกเธอออกมาอย่างไรดีให้คู่ควรกับความสุขทั้งหลายที่พวกเธอเคยสร้างให้ คงได้แต่กล่าวขอบคุณและยืนยันว่าจะรักพวกเธอตลอดไป เพราะมันนานเหลือเกินนะครับ ผมและเราได้ภาคภูมิใจในตัวพวกเธอยาวนานเหลือเกิน ยาวนานอย่างเหลือเชื่อจนอดคิดไม่ได้ว่าเราโชคดีที่ได้ดื่มด่ำความสุขความทรงจำของนักกีฬาชุดหนึ่งได้นานขนาดนี้ แน่นอนเรื่องการสร้างดาวรุ่งเป็นหน้าที่ของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง เราจะเอาใจช่วยและเฝ้าดูกันต่อไป ในทีมของเราเองก็มีนักกีฬาสายเลือดใหม่ก้าวขึ้นมาพร้อมรับช่วงต่อกันอยู่ หากสำหรับ “7 เซียน”

ที่แฟนๆ เรียกกันมายาวนาน พวกเธอคือความภูมิใจของเรา รอยยิ้มอันสดใสที่ช่วยทำให้บรรยากาศคลี่คลาย

ในทุกสถานการณ์ มันคือการชื่นชมแต้มที่ตัวเองทำได้ ขณะเดียวกันก็เป็นการลบแต้มที่เราเสียให้คู่แข่งทิ้งไป ลบอารมณ์พลุ่งพล่านที่เกิดขึ้นตอนนั้นทิ้งไป เพราะสำหรับกีฬาอย่างวอลเล่ย์บอลมีแต้มได้แต้มเสียเกิดขึ้นเร็ว เราต้องไม่ปล่อยให้ความหงุดหงิดอยู่กับเรานานเกินไป ทุกแต้มที่เสียก็แค่เรียนรู้และพยายามไม่ทำให้มันเกิดขึ้นอีก

ไม่ใช่มัวแต่หมกมุ่นเสียอารมณ์จนหลุดสมาธิ การรับมือกับความผิดพลาด ความล้มเหลว และความพ่ายแพ้ด้วยรอยยิ้มของพวกเธอจึงไม่ใช่เพียงแค่ “เสียคะแนนแล้วยิ้มทำไม” หรือ “แพ้แล้วยังจะยิ้มออกอีก” ผู้คนอีกนับล้านๆ ที่รักรอยยิ้มยามเสียคะแนนของพวกเธอ และมันไม่ได้มีแค่พวกเราด้วย ยามที่เราภูมิใจกับอะไรมากๆ น้ำตาอาจไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว.. มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นะครับ ผมคิดว่าตัวเองก็เสียน้ำตากับทีมวอลเล่ย์บอลหญิงชุดนี้ของเรามากที่สุดทีมหนึ่งเหมือนกัน ชนะจีน ชนะญี่ปุ่น ชนะเกาหลีใต้ แชมป์เอเชีย เข้าชิงเอเชียนเกมส์ ชนะบราซิล ชนะสหรัฐฯ ชนะเยอรมัน ชนะอิตาลี ชนะเซอร์เบีย ชนะฮอลแลนด์ ชนะโปแลนด์ ชนะคิวบา ชนะเปอร์โตริโก ชนะเปรู ชนะโดมินิกัน ชนะทีมใหญ่ๆ ของวงการ สร้างผลงานในเวิลด์กรังด์ปรีซ์

ความภูมิใจทั้งหลายเหล่านี้ยิ่งเพิ่มเป็นเท่าทวีเมื่อผนวกกับความปลาบปลื้มที่ได้เห็นเลือดนักสู้ของพวกเธอ แต้มนี้ก็ชวนน้ำตาซึม แต้มนั้นก็พาน้ำตาคลอ หรือแต้มนู้นน้ำตาไหลทะลักออกมาเองเลยด้วยไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้แล้ว ผมคิดว่าหลายคนคงรู้สึกเหมือนกัน มันเป็นความภูมิใจที่อิ่มเอิบและเอ่อล้นที่ได้เชียร์พวกเธอ ได้เอาใจช่วยพวกเธอ

ติดตามบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ southvanislebnb.com